Przewiń na dół, żeby przeczytać artykuł po polsku.
Most of us went through institutional education. We were sitting in the school benches and listening to the teacher who gave a lecture about the topics. Sometimes, we were asked about something. Later on, we had to memorise a part of the material and pass the exam. I do feel bad only by thinking about it. Often I was bored, I didn’t understand why I had to know all of these things and how I could use them in a daily life or ever.
The most painful keepsake after school times are habits of learning which were shaped according to what was expected from us. So we didn’t have a chance to get to know what we need to grow!
And this is the topic we touch upon today, because school habits can block us from learning the language in our own way.
SCHOOL HABITS
1. GUIDE ME!
Somebody knows better what and how I need to learn. I have never thought about it. Actually, nobody ever asked me how I would like to learn. So, I’m looking for somebody who will guide me in this process. Trying this method and others. And guess what – nothing works. Maybe I haven’t found a good teacher yet. But if it happens he / she will light up the dark with hope.
2. OBSESSION OF MEMORISING
I’m trying to memorise all the words which were used in the text and then I’m trying to talk to somebody, I don’t feel the flow, because I’m so focused on digging up all the vocabulary from my head. I don’t remember why I want to use it, but I feel I have to. I feel bad when the conversation is going in an unpredictable direction and I forget what I memorised. I don’t remember the context in which the words or structures can be used, because this is basically too much. As a result, often I’m not sure when I could share what I know and I keep all this data in my head and I keep my mouth shout.
3. PERFECTION CURSE
I have to know everything. I will not stop until I find the answer to the question. Often, it’s not relevant to what I actually need at the moment. Because this perfectionist habit is not driven by curiosity, but anxiety that I don’t know enough. I don’t speak English, because I feel that I’m not prepared to do it yet. Maybe, when I have learned more vocabulary related to all fields of life and make my grammar more sophisticated, I will take the test, and they will tell me I’m ready…. To be honest, I don’t feel that it will ever happen.
4. FIRST GRAMMAR, THEN SPEAKING
During my first English lesson, we learnt basic grammar structures. We did some exercises and then moved to more complex things. Throughout the semester we repeated the same scenario: presentation about grammar plus tests to make at home or during the classes. Ok, so here we are after a few years of my English learning and … I feel stuck when I have to say something. I have never practised that, so it’s nothing unusual. I feel safe when I have time to think and write down my thoughts, but when somebody approaches me with a simple question, I freeze and I’m looking for a specific grammar structure in my head.
I addressed only a few school habits here, but I feel that this is enough to understand how much we need to “unlearn” to have fun from learning new stuff in our adult life. No worries, it’s reversible 🙂 And in the next blog entry, I will write more about how you can get rid of those unfriendly school habits.
Take care. You are the best!
———————————————————————————————————————-
Większość z nas przeszła przez edukację instytucjonalną. Siedzieliśmy w szkolnych ławkach, słuchając nauczyciela / ki, którzy wykładali to, co mieli do powiedzenia. Czasem, pytano nas o coś. Później, musieliśmy zapamiętać dany materiał i zdać kartkówkę. I muszę powiedzieć, że nawet myślenie o tym, sprawia że czuję się źle. Często na lekcjach nudziło mi się i nie rozumiałam dlaczego muszę znać się na tych wszystkich nowych tematach i jak mogę wykorzystać tę wiedzę w codziennym życiu.
Najbardziej bolesną pamiątką po szkolnych czasach są dla mnie nawyki dotyczące uczenia. Powstały one wtedy, gdy ktoś od nas czegoś oczekiwał, a my nie mieliśmy szansy dowiedzieć się czego potrzebujemy, żeby kwitnąć!
I właśnie tym tematem zajmiemy się dzisiaj, ponieważ szkolne nawyki mogą skutecznie blokować nad przed nauką nowego języka w sposób, który nam sprzyja.
SZKOLNE NAWYKI
1. PROWADŹ MNIE!
Ktoś zawsze wie lepiej co i jak powinnam się uczyć. Nigdy o czym nie myślałam. Właściwie, nikt nigdy mnie o to nie zapytał. Szukam kogoś kto mnie poprowadzi w tym. Próbuję takich i siakich metod. I zgadnij co? Nic nie działa. Może jeszcze nie znalazłam dobrego nauczyciela. Ale jeżeli to się stanie, ta osoba rozjaśni mój edukacyjny mrok.
2. OBSESJA ZAPAMIĘTYWANIA
Staram się zapamiętać wszystkie słowa użyte w tekście i kiedy zaczynam mówić – utykam, bo jestem zbyt skoncentrowana na wygrzebywaniu całego mojego słownictwa z głowy. Nie pamiętam dlaczego chciałam użyć danego słowa, ale czuję, że powinnam. Boję się, kiedy rozmowa idzie w nieprzewidywalnym kierunku i zapomniałam już co miałam zapamiętać. Umyka mi kontekst, w którym używane są słowa. Tego jest stanowczo za dużo. Ostatecznie nie jestem pewna, kiedy korzystać z mojej wiedzy, więc trzymam ją w głowie i nie nie odzywam.
3. PRZEKLEŃSTWO PERFEKCJI
Muszę wiedzieć wszystko. Nie ustanę dopóki nie znajdę odpowiedzi na swoje pytanie. Może to nie jest adekwatne dla mnie w tym momencie i tego nie potrzebuję, ale nie przejmuję się tym. Ponieważ mój nawyk perfekcyjności zasilany jest nie przez ciekawość, ale niepokój, że jeszcze nie wiem wszystkiego. Nie mówię po angielsku, bo jeszcze nie jestem odpowiednio przygotowana. Może, kiedy nauczę się więcej słówek i będę mogła się wypowiadać na każdy temat i moja gramatyka będzie bardziej wyrafinowana, zrobię test i może ktoś powie mi wtedy, że jestem gotowa… Szczerze? To się chyba nigdy nie wydarzy.
4. NAJPIERW GRAMATYKA, PÓŹNIEJ ROZMOWA.
Na pierwszej lekcji angielskiego uczyliśmy się podstawowych struktur gramatycznych. Potem zrobiliśmy trochę ćwiczeń i zaczęliśmy się zajmować bardziej złożonymi zagadnieniami. Podczas całego semestru powtarzaliśmy wielokrotnie ten scenariusz: prezentacja dotycząca gramatyki + test. Ok, to powiem wam gdzie jestem wiele lat później. Blokuję się, kiedy mam coś powiedzieć po angielsku. Nie miałam wielu możliwości do rozmowy. Najbardziej bezpiecznie czuję się jak mogę pisać, ale kiedy ktoś podejdzie do mnie z prostymi pytaniem – zamrażam się i zaczynam szukać w głowie odpowiedniej struktury gramatycznej.
Uff, nawet przejście na sucho przez te szkolne nawyki było męczące, ale czuję, że wiecie już o co może chodzić i jak blokują was rzeczy, których nauczyliście się w szkole. Nie martwcie się, da się coś z tym zrobić 😉 W następnym poście napiszę więcej o tym jak można pozbyć się szkolnych nawyków.
Trzymaj się! Jesteś najlepsza / y!
English
Recent Comments